หน้าเว็บ

เก็บกินที่ฮาร์บิ้น



เป้าหมายขนมสุดคลาสสิคในการไปเที่ยวรอบนี้ คือ ถางหูลู่ ถ้าชอบดูหนังจีน จอมยุทธ์ เดชไอ้ด้วนประมาณนี้คงจะพอนึกออกเวลานางเอกไปเดินตลาดจะต้องซื้อไอ้แท่งๆ นี่แหละแทะกินไปด้วย ทำให้เราอยากรู้ว่ามันอร่อยขนาดไหนกันถึงต้องมีให้เห็นกันอยู่ตลอด  แต่ตอนเดินๆ ในปักกิ่งไม่เห็นมีร้านขายขนมนี้ อาจจะเป็นเพราะไม่ได้เดินไปตลาดแบบบ้านๆ ซะทีเดียว ตามทางเลียบถนน จะมีรถเข็นขายมันเผา สตอเบอร์รี่ หรือพุทราจีนเป็นส่วนใหญ่ และแล้วในที่สุด ขนมแท่งเสียบไม้ที่ตามหาก็มาเจอในงานเทศกาลน้ำแข็งที่ฮาร์บิ้น
                                                                                                                                                                                     

ถางหูลู่ เป็นผลไม้สดที่นำมาเสียบไม้และเคลือบผิวด้วยน้ำตาลคิดเอาเองว่าน่าจะขายได้เฉพาะช่วงที่อากาศเย็นมากเท่านั้นเพราะตอนซื้อมายังเดินเล่นอยู่ในเทศกาลน้ำแข็ง มันไม่สามารถกัดกินได้ น้ำตาลเคลือบมันแข็งมากเหมือนเวลาเรากัดลูกอมแข็งๆ เลยเก็บกลับมากินที่โรงแรม แต่ในห้องมีฮีทเตอร์ วางทิ้งไว้แป๊ปเดียว น้ำตาลที่เคลือบไว้หยดติ๋งๆ  เลยต้องรีบกิน แต่สตอเบอร์รี่ดันลูกใหญ่อีกกินเร็วก็ไม่สามารถทำได้ ปรากฎว่าหลังจากนั้นไม่กี่นาที ถางหูลู่สตอเบอร์รี่ ก็กลายเป็นสตอเบอร์รี่ลอยแก้ว ฉ่ำ เละ เหลว ไร้สุนทรียภาพในการกินไปอย่างสิ้นเชิง